karatekyokushin.info

Postawowe znaczenia w karate: OSU, KIHON, KATA, KUMITE i TAMESHI-WARI

karateka ćwiczący kata

Znaczenie OSU

Słowo „Osu" wypowiadane na każdym treningu oznacza ukłon (pozdrowienie), szacunek dla współćwiczących oraz dla wartości wyznawanych w sztuce karate kyokushin. Wypowiadane jest nie tylko do starszego stopniem, lecz także do każdego współćwiczącego. Karatecy tworzą bowiem jedną wielką rodzinę. Kiedy zaczynasz trening i wchodzisz na salę, a także, gdy go kończysz, kłaniasz się Instruktorowi i Kolegom mówiąc „Osu". Następnie, gdy opuszczasz Dojo - zatrzymujesz się w drzwiach, kłaniasz się i jeszcze raz mówisz „Osu". Robiąc to, uznajesz wartość sztuki kyokushin i ducha samowyrzeczenia, który jest jednoznaczny z nieustannym doskonaleniem samego siebie.

KIHON (techniki podstawowe)

Kihon to trening technik podstawowych. Karate jako całość, składa się z trzech elementy: kihon, kata, kumite. Podobnie jak dom, który buduje się od fundamentów, nie zaś od komina, tak w karate, by przejść do walki (kumite), która jest szczytem umiejętności, trzeba najpierw poznać techniki podstawowe. Mówi się, że sercem karate jest walka, zaś sercem walki - kihon, czyli techniki podstawowe.

Na kihon składają się:
  • postawy (dachi),
  • pozycje rąk (kamae-te),
  • pchnięcia (tsuki),
  • uderzenia (uchi, ate),
  • bloki (uke),
  • nakrycia (tensho),
  • kopnięcia (keri),
  • techniki obrotowe (kaiten-waza),
  • techniki z wyskoku (tobi-waza),
  • techniki walki w leżeniu i przysiadzie (ne-waza),
  • umiejętność padania (ukemi-waza),
  • techniki uników (rusui-waza),
  • podcięcia (kari),
  • rzuty (nage).
W turniejowym karate 70% zwycięskich technik, to techniki nożne.

Stare przysłowie kendo mówi: „Jeśli miecz jest prawdziwy, w sercu jest prawda" i na odwrót. Oznacza to, że serce człowieka trzymającego miecz przemawia przez ten miecz. Można tę maksymę odnieść do karate, tylko zamiast miecza, mówić będziemy o ciele. Dlatego karateka musi troszczyć się o swoje ciało, gdyż staje się ono dla niego środkiem walki. A metodą, która zmienia pięści i stopy w środki walki, jest właśnie kihon.

KATA (formy)

Kata to z góry przygotowane formy demonstrowania obrony, ataku i kontrataku. Sosai Masutatsu Oyama twierdził, że aby zrozumieć kata, trzeba myśleć o karate jako o swego rodzaju języku. Techniki karate interpretować można jako litery alfabetu, kata (formy) będą odpowiednikiem wyrazów i zdań, a kumite (walka) - rozmową.

Wszystkie style karate, zarówno chińskie, jak i japońskie czy koreańskie, zawierają kata jako ogólną część treningu.

Wiele nauczanych dziś kata ma bardzo długą historię, były one wielokrotnie zmieniane i modyfikowane przez mistrzów wprowadzających własną interpretację niektórych ruchów. Jeszcze dzisiaj mistrzowie poszczególnych stylów zmieniają techniki, postawy lub ruch, po wielu latach praktyki i medytacji nad danym kata.

Aby perfekcyjnie opanować jeden układ należy go ćwiczyć od trzech do niekiedy nawet dziesięciu tysięcy razy.

KUMITE (walka)

Pierwotnie walka w karate była konfrontacją na śmierć i życie, takie bowiem były realia, w których karate powstało. Wówczas w tej walce nie było żadnych ograniczeń.

Różnie przedstawiają się dziś metody walki w poszczególnych stylach karate. Albo dopuszcza się w nich atak na głowę i szyję, zakładając jednak, że uderzenia nie mogą dochodzić bezpośrednio do ciała przeciwnika, albo muszą być zatrzymywane tuż przed osiągnięciem celu (shotokan), albo stosuje się ochraniacze na tułów, dopuszczając nań uderzenia i kopnięcia, głowę wyłącza się jako cel ataku (taekwondo), czy też walczy się wkładając plastykowe hełmy, rękawice i protektory, dopuszczając atak na głowę i korpus.

W karate kyokushin wolna walka (jiyu-kumite) jest najbardziej zaawansowaną formą karate - jego esencją. Twarz, szyja, kręgosłup, genitalia i stawy kolanowe są wyłączone jako cel ataku. Istnieje duża różnica między walką budo-karate (w dojo), a zawodami sportowymi. W praktyce okazuje się, że zawodnik osiągający sukcesy sportowe niekoniecznie jest dobry w wolnej walce. Nie należy zapominać, że powinno się dążyć do szczytu umiejętności w karate, którym jest walka budo-karate, a także doskonałość pozwalająca na sukces w walce bez względu na przepisy. Bardzo istotny jest więc trening techniki podstawowej oraz kata.

TAMESHI-WARI (sztuka łamania przedmiotów)

Tameshi-wari są ważnym elementem treningu karate na poziomie mistrzowskim. Podczas turniejów zawodnicy przystępują do próby tameshi-wari, łamiąc sosnowe deski (30x20x2,5 cm) czterema różnymi technikami:
  • seiken (pięść),
  • shuto (kant dłoni),
  • empi (łokieć),
  • kakato (pięta).
Rekord złamanych desek należy do Akira Masuda, ustanowiony w 1984 roku. Złamał on 6 desek - techniką seiken, 7 desek - empi, 8 desek - shuto i 8 desek - kakato, razem 29 desek.

data ostatniej modyfikacji: 2013-07-13 17:03:36